Hier, in de leefruimte, hangt een bord zoals hierboven. Dat ons duidelijk wil maken dat we niet te snel mogen gaan. Rustig aan. Pak je tijd!
Dat is niet zo simpel, want door stil te staan bij de dingen die je voelt, die je denkt,... komen er heel wat emoties naar boven.
Hoe voel ik mij? Waarom voel ik me down? Waar maak ik me zorgen om? Er zijn zoveel dingen waar we 'normaal' niet bij stilstaan. We gaan maar verder en verder zonder alle emoties een plaats te geven. Tot op een bepaald punt en je niet anders kan dan toe te geven dat het tijd wordt om alles onder de loep te nemen. Dingen te benoemen zoals ze zijn: ik voel me kut, oke, wat doet dat bij jou? Hoe ga je hiermee om? Ipv door te gaan, even stil staan en zeggen: awel dat doet dat bij mij, zo voel ik me. Het benoemen, erover praten,.. Dan kan je verder gaan en naar het volgende struikelblok kijken. Met als doel om bij je eigen IK te komen en de dingen te zien zoals ze zijn. Goed of slecht, maakt niet uit, zolang je ze maar erkent en een plaats geeft. Zo wie ik mijn toekomst tegemoet.
