193 dagen nuchter

En nog steeds heb ik het moeilijk. Nee, niet met het laten van alcohol. Maar wel om elke dag door te komen. Als ik dronk kon ik mijn emoties wegdrinken, nu moet ik ze elke dag ervaren. Natuurlijk gaat de ene dag beter dan de andere, maar dat ik gelukkig ben kan ik nog steeds niet zeggen. Toch ga ik niet terug drinken en dag per dag nemen. Ik sta op de wachtlijst voor EMDR therapie en mijn hoop is daar nu opgericht. Vorige week nog eens geïnformeerd en sta nu 2de op de lijst, dus nog even geduld voor ik aan de beurt ben. Ondertussen modderen we maar wat aan met anti-depressivo, extra serotoninebooster ( wat blijkbaar niet in combinatie wordt aangeraden), maar toch wil ik het proberen.. Neem al zolang extra allerlei B vitamine, calcium, magnesium,... en toch blijft waarde laag, dat dus invloed heeft op mijn gemoed. Hoe ervaren jullie het te kort aan allerlei vitamine en mineralen?

 181 dagen alcholvrij

Even een update. ik ben nu 181 dagen alcoholvrij en heb gelukkig weinig problemen hiermee. I verlang er helemaal niet naar. Natuurlijk heb ik wel eens zin om op cafe, terras iets te bestellen, maar dan denk ik aan van hoever ik kom, dat het meer problemen brengt dan het waard is en bestel ik wel een cola-zero.

Pas heb ik wel eens een NA gin-tonic besteld, maar vond het zijn geld niet waard (15euro, gelukkig door mij werk betaald). Collega's gaven me een compliment omdat ik het zo goed deed. Zelf had ik er niet bij stil gestaan, misschien moet ik inderdaad mezelf meer een schouderklopje geven en genieten van mijn alcoholvrije leven. 

raad gevraagd

 #durftevragen

wat is voor jullie de reden om te leven? Zelf vind ik mijn reden niet. Ik ben al jaren op zoek naar iets zodat ik kan zeggen; blij dat ik deze dag opsta. Ik heb een partner, 2 prachtige volwassen kinderen en 2 katten waarvoor ik graag klaar sta. Maar ik vind maar niets voor mezelf. En ik kan niet zeggen dat ik het niet heb geprobeerd ( heb 2 boeken uitgebracht, Mijn idool Johnny Depp ontmoet, mijn droom om met de wilde dolfijnen te zwemmen waar gemaakt, boeken geschreven, nieuwe dingen geleerd, cursussen gevolgd,.. Ook minder goede dingen gedaan zoals me gestort in sex en drank, waar ik pas 3 maanden voor opgenomen ben en er nu al meer dan 100 dagen vanaf ben. Maar het probleem om een iets te vinden wat rust geeft in mijn hoofd en dat me voldoening geeft in mijn leven heb ik nog niet gevonden. Daarom mijn vraag: wat is jullie reden om blij te zijn dat je leeft?

100 dagen

 100 dagen alcoholvrij

Wie had dat ooit gedacht? Dat ik 100 dagen volledig alcoholvrij zou zijn? Nou ik niet. Cava was een groot deel van mijn leven. Ik dronk vooral te veel thuis, maar overal waar ik kwam werd me een cava aangeboden. Dat is nu verleden tijd. Heb ik daar spijt van? Nee, helemaal niet. Ik heb meer controle over mijn leven. Toch is het spijtig dat je beseft dat je nooit meer op een terrasje kan zitten en kan genieten van een alcoholisch drankje. Want dat ene drankje kan snel escaleren naar nog 1 en voor je het wet ben je teug bij af. Met dit in mijn achterhoofd probeer ik te genieten van de zon, een terrasje en een cola zero. 

Op deze site staat een leuk geschreven artikel over stoppen met alcohol.

plotse twist

 update van de laatste weken

Helaas heb ik mijn verblijf in Archipel plots moeten afsluiten. Niet dat ik terug ben beginnen drinken, gelukkig. Ik had heel veel pijn na het eten, koorts,... Ben dan naar de huisarts gegaan, die me direct naar spoed heeft gestuurd. Na bloed- en urine onderzoek, scan,.. kwamen de dokters tot de conclusie dat ik een bloedklonter had in de ader naar het lever, het noemt vena porta tromobse, en via link kom je er meer van te weten indien je interesse hebt. Het kont erop neer dat ik eerst in het ziekenhuis en nu 2x per dag thuis een spuitje in mijn buik prik om de klonter weg te krijgen. Ik kan hierdoor niet zo goed mijn eten verteren en leef nu vooral op koffie en beschuit. Nu volgt nog de opvolging van de dokters en een scan om te zien of de klonter weg is of vermindert. Dus zal nog even geduld moeten hebben. 

Door deze ziekenhuisopname ben ik niet meer teug naar Archipel kunnen gaan. Normaal had ik nog 2 weken te gaan en dan afsluiten, maar het is dus anders verlopen. Ik vind het wel beetje spijtig dat dit zo plots is gegaan. Aan de andere kant heb ik nog een extra reden om van de drank af te blijven. Het besef dat je lichaam niet tegen de grote hoeveelheid alcohol kan is nu wel binnen gekomen bij mij.  

Dus sluit ik dit gedeelte toch positief af dat ik tot een inzicht ben gekomen en nu verder op zoek ga naar de zin van mijn leven. Denk ik te veel na over mijn leven? waarom leef ik? Wat KAN ik nog bereiken? Wat WIL ik nog bereiken? Wat geeft me een goed gevoel, een reden om elke dag op te staan en blij te zijn om te leven? Als jullie tips hebben of willen delen hoe jullie dit zien hoor ik graag van je.

laatste overnachting

 Vorderingen

Ja, het is al een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb in mijn blog. Dit omdat ik vooral bezig was om aan mezelf te werken. Elke dag denken en bekijken hoe ik me voel, hoe ik in de toekomst kan voorkomen dat ik terug ga drinken of in een depressie terecht kom.

Ik heb al heel veel inzichten gekregen en ik voel me elke dag wat sterker worden. Het is zelfs zo dat ik vandaag mijn laatste overnachting heb hier in het centrum. Vrijdag mag ik om 16uur naar huis en kom dan elke weekdag van 9 tot 16u naar hier om mijn therapie verder te zetten.

Dit is een grote stap, omdat ik nu al gedurende 10 weken in een veilige omgeving zit, in een soort cocon. Nu is het aan mij om mijn avonden zinvol te vullen. Al is dat tv kijken, lezen,... Mijn triggers zijn verveling en eenzaamheid. Al is het nu al stuk beter en kan ik genieten van rustig alleen te zijn. Alleen ga ik er nog meer van genieten als ik dit thuis kan doe, met mijn poezen en door 's nachts in mijn eigen bed te slapen.

De eerste week moet ik vooral alles rustig aan doen en niet te veel willen. Op tijd gaan slapen als mijn lichaam daar om vraagt en stap voor stap terug wat structuur in mijn avonden brengen. Zodat ik klaar ben voor de volgende stap; opnieuw gaan werken.

Oja, ik ben nu 66 dagen alcoholvrij 👍

Even stil staan

Hier, in de leefruimte, hangt een bord zoals hierboven. Dat ons duidelijk wil maken dat we niet te snel mogen gaan. Rustig aan. Pak je tijd!
Dat is niet zo simpel, want door stil te staan bij de dingen die je voelt, die je denkt,... komen er heel wat emoties naar boven. 

Hoe voel ik mij? Waarom voel ik me down? Waar maak ik me zorgen om? Er zijn zoveel dingen waar we 'normaal' niet bij stilstaan. We gaan maar verder en verder zonder alle emoties een plaats te geven. Tot op een bepaald punt en je niet anders kan dan toe te geven dat het tijd wordt om alles onder de loep te nemen. Dingen te benoemen zoals ze zijn: ik voel me kut, oke, wat doet dat bij jou? Hoe ga je hiermee om? Ipv door te gaan, even stil staan en zeggen: awel dat doet dat bij mij, zo voel ik me. Het benoemen, erover praten,.. Dan kan je verder gaan en naar het volgende struikelblok kijken. Met als doel om bij je eigen IK te komen en de dingen te zien zoals ze zijn. Goed of slecht, maakt niet uit, zolang je ze maar erkent en een plaats geeft. Zo wie ik mijn toekomst tegemoet. 

Februari

 Nieuwe maand

Zo snel gaat de tijd, het is al februari. Maar het is nog geen tijd om een stap verder te zetten. Had aan de begeleiding gevraagd of ik vanaf 14/2 op dagbehandeling kon overschakelen. Omdat ik dan 6 weken in deze groep zit. Maar dat vinden ze op dit moment geen goed idee. Daar moet ik toch nog eens goed over nadenken. Hoe zie ik? Dan valt wel plots de veiligheid van hier eg en zit ik 's avonds alleen. Ik zit nog met veel dingen die ik moet verwerken, een plaats geven, wat als het gevoel te veel wordt. Ben je dan al sterk genoeg om niet te drinken?

Zelf minimaliseer ik mijn ervaringen in mijn leven, maar andere zien het heel anders. Ik vind het redelijk normaal alles wat ik heb meegemaakt en schrik dan ook dat er mensen zijn die zeggen dat het niet vanzelfsprekend is om dit te hebben meegemaakt, telkens recht te staan en verder gaan. 

Ik moet ook trotser zijn op mezelf. Ik bracht mijn levensverhaal en iemand van de groep vroeg waar al de positieve dingen waren gebleven; verder studeren, tweeling groot brengen, boeken schrijven, werk hebben dat ik graag doe en in gegroeid ben, ... en inderdaad daar vertelde ik niets van. Zijn dingen die gewoon zijn. Maar dat is niet hoe andere het zien, die zien het als grote prestaties. Nog iets waar ik aandacht aan moet besteden.

Volgend punt is voor mij een moeilijke: mijn jeugd. Heb veel hiaten van mijn 14 tot 17.Waarom? Wat durf ik niet onder ogen te zien of kan ik niet aan? Wil/durf ik vragen aan andere of ze me hierbij kunnen helpen?

Misschien denken jullie nu: wat heeft dit met een drankprobleem te maken?
Wel, heel veel. Het is je opvoeding, geloof in jezelf, manier van denken en doen dat belangrijk is om in de toekomst niet te gaan drinken als je de drang ernaar hebt. en als je dingen uit je verleden (probeert) te vergeten of weg te duwen zonder ze een plaats te hebben gegeven herval je makkelijker.

Mijn oefening

Hier zie je hoe ik tot mijn verhaal ben gekomen door de stappen te volgen die ik heb uitgelegd in de vorige blog.

Leuke oefening

 Simpele psychologische oefening. 

Vandaag een leuke oefening gedaan in beeldende therapie. 

Doe je mee?

Je hebt 5 papiertjes nodig en 4 kleurtjes/krijtjes.

1.  Je zet op blad 1 een willekeurige krabbel met een kleur
2.  Je herhaalt dit nog 3x\
3. Nu bekijk je de krabbel en bewerkt deze naar je eigen gevoel. het kan een tekening worden, of een krabbel blijven, gewoon doen wat je aanvoelt.
4. Dan zet je 1 woord bij elke tekening.
5. Nu maak je een zin met elk woord en bekom je een verhaal.

Benieuwd naar mijn verhaal?

Bekijk dan de volgende blog.

En je mag ook altijd jou verhaal delen.

1 maand alcoholvrij

 

Jippie, al een maand alcoholvrij.

Best goed, al besef ik dat ik zolang ik in opname zit de prikkels minder zijn dan in het gewone leven. Maar omdat ik nog maar weinig aan cava denk en de craving ernaar er niet dikwijls is geloof ik dat ik het ook kan als ik terug mijn normale leven hervat. Al is het nu nog geen tijd, elke dag werk ik aan mijn triggers en problemen in mijn hoofd zodat ik ook elke dag sterker wordt en meer en meer mezelf kan en DURF zijn.

Eerste week in een nieuwe groep

Mijn eerste week in de nieuwe groep zit er op. Het is een heftige week geweest. Vooral in mijn hoofd en om de dingen anders te bekijken.

Het besef dat ik dronk om geen emoties en verdriet te voelen komt heftig binnen. Nu is het aan mij om deze dingen anders aan te pakken. 

Eerst goed uitzoeken waar ik zoveel moeite mee heb en dit dan een plaats geven. Hier over praten, het verwerken en kunnen loslaten. Er zijn dingen die je niet kunt controleren of zijn zoals je zou willen. Hoe kan ik dit oplossen zodat ik hier mee kan omgaan.

Om samen met andere mensen die ook in de knoop zitten, ook naar de drank grepen om alles te verdoven, mensen die verstaan en het zelf doorgaan is echt iets dat helpt. Ieder heeft zijn eigen verhaal en problemen, maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer: je angsten, verdriet, boosheid,... onder ogen zien, dit een plaats geven en je leven en je gelukkig in eigen handen nemen.

Het is niet zo dat we altijd bezig zijn met onze emoties en problemen hoor. Er wordt hier ook gelachen, , aan tafel gebabbeld. Je kan hier heel veel activiteiten ondernemen. Zo heb ik deze week veel gewandeld, yin-yoga, relaxatie en yoga gedaan. 

Dit weekend was het ook de eerste keer dat ik een overnachting thuis mocht doen. Samen met vriend van ons weekend genoten. Ook vriendin, pa en dochter gezien dit weekend. Dus was zo weer zondagavond om terug binnen te komen. 

Vandaag, maandag, al terug veel gepraat, bepaalde inzichten gezien en nog heel veel om over na te denken. 

De start naar de vraag om hulp

Terug denken aan de start van mijn alcoholisme

Voor mij is het duidelijk wanneer het van een glaasje drinken naar alcoholisme is gegaan. Ik had het heel moeilijk had dat ik mijn kinderen minder zag.  Ik ben zodra ze op kot gegaan zijn gegaan dit gemis beginnen te vervangen door te drinken zodat ik dit verdriet niet voelde. Dan is er corona bijgekomen waardoor ik nog meer thuis zat en ook mij ex die depressief was, zich ook niet goed voelde. Dus nog meer drinken om alles weg te spoelen.

We zijn samen naar een relatietherapeut gegaan, maar onze wegen lagen al te ver uit elkaar en zagen onze toekomst helemaal anders. Met het besluit om uit elkaar te gaan. Ik had dit eerder aanvaard dan hij. Dacht ik.

Via een scheidingsbemiddelaar hebben we alles "netjes" kunnen regelen. Op 14 december 2020 hebben we ons voorlopig compromis getekend, 10 dagen later ben ik te weten gekomen dat hij een nieuwe vriendin had.

Die dag ben ik ook verhuist naar mijn huur appartement en genoot ik van mijn vrijheid. Ik was gelukkig, dacht ik. Nu ik voelde me ook goed hoor, maar toch knaagde er iets, inderdaad, dat dronk ik weg. 

Half mei heb ik dan mijn vriend ontmoet. Geheel onverwacht en eigenlijk niet de bedoeling om zo snel terug een relatie te hebben, maar ja, de liefde overvalt je. Eerste 5 maanden gaan super. We zien elkaar in het weekend en door de week chatten we veel. Maar dan ben ik ook alleen en na het werk vlieg ik direct in de cava en meer en meer gebeurt het dat ik na acht uur niet meer antwoord. Ah ja, lag ik al lazarus in de zetel. 

Ik stuurde dan wel eens iets naar andere mannen, beetje flirten enz.. via facebooksites sexy foto's, met als gevolg dat mijn vriend jaloers werd. Soms terecht en soms ook niet, maar met het gevolg dat er een breuk kwam. Ook omdat als hij bij me was, ik minder dronk en er toch naar verlangde.

Dus nu kon ik ook in het weekend drinken en liet ik me nog meer gaan. Maar er kont een moment dat je al je zorgen en verdriet niet meer weg kan drinken en dat was het moment ik om hulp riep. 

Ik was op en zag niet hoe ik verder moest leven. Het heeft lang, te lang geduurd, maar ben blij dat dat moment er is geweest en ik nu de hulp krijg die ik nodig heb.

Mijn boodschap aan iedereen die met verdriet, woede, angst,.. zit: wacht niet te lang om hulp te zoeken. Het is niet makkelijk om deze stap te zetten, maar we de beste om alles te verwerken en verder te kunnen met je leven. Gelukkig te worden en dit zonder alcohol, drugs of welk ander middel je nodig had om al je emoties te verstoppen.

Dankzij de hulp die ik gevraagd heb, leer ik me hier elke dag beter kennen, omgaan met verdriet, boosheid, onmacht... Voel ik me elke dag iets meer terug mezelf en ben ik terug samen met mijn vriend, die me voor 200% steunt en er voor me is. 💕

Nieuw jaar en start nieuwe groep

 nieuwjaar weekend

Vorig weekend ben ik vrijdag, zaterdag en zondag enkele uren naar huis geweest en genoten van de aanwezigheid van een vriendin, mijn kinderen en mijn vriend. En natuurlijk ook van mijn katten.

Met pijn in mijn hart heb ik de deur van mijn appartement dicht gedaan. Het is en blijft moeilijk om de katten alleen te laten. Al komt er elke dag iemand langs om even bij hen te zijn, hen eten te geven,.. waar ik eeuwig dankbaar voor ben, maar me toch schuldig over blijf voelen dat ik zo weinig bij hen ben.

Voor de rest is het weekend super gegaan, genoten en niet aan drank gedacht. Het was wel intens en veel impulsen.

3 januari 2022

Vandaag ben ik gestart in een nieuwe groep. Best spannend omdat je terug met andere mensen en nieuwe verhalen wordt geconfronteerd. Eerste sessie verteld iedereen over het afgelopen weekend. Voor sommige vermoeiend, rustig, heftig,... ieder heeft zijn eigen verhaal. Ik merk dat het wat veel wordt in mijn hoofd en heb veel hoofdpijn.

Namiddag hebben we sessie beeldende therapie. Deze groep had de opdracht gekregen om een huis te tekenen, plakken,.. Nu wordt er door iedereen verteld wat het voor hen betekend;  waar ze zich goed voelde, wat ze missen of waar ze graag zouden willen wonen.

Ik heb deze opdracht niet gedaan, maar mijn verhaal zou zijn dat ik het niet erg vindt dat ik het huis waar ik 20 jaar met mijn ex en kinderen in heb gewoond niet mis. Maar wel de kinderen die er, heel logisch, zijn blijven wonen en dit hun thuis is. De nieuwe vriendin van mijn ex mijn plaats heeft ingenomen en meer bij hen is, hen goedemorgen en goedenavond kan wensen. Dus waar en hoe mijn huis eruit ziet zou maakt niet uit. Maar wel dat het samen of meer met de kinderen zou zijn. 

laatste dag van 2021